Canicross

Eerste canicross van Henk en Bouke

Rond de Gaasperplas

Canicross is een wedstrijd waarbij baas en hond één team vormen en (hard)lopend een parcours afleggen. De hond is daarbij aangelijnd en mag zijn baas voorttrekken, andersom niet ...

Om aan een canicross mee te doen ben ik een aantal keer met mijn Stabijhounreu Bouke wezen hardlopen. Ik deed dat wel meer, maar dan liep hij los en kon hij zijn eigen tempo bepalen. Nu moest hij leren om mee te blijven lopen. Na een paar keer trainen had hij dat aardig door. Dus op naar de Gaasperplas, waar de canicross voor het eerst in Amsterdam werd georganiseerd.

Je moet bijtijds aanwezig zijn, omdat de hond gekeurd moet worden door een dierenarts. Vervolgens start iedereen om de 60 seconden. Dat het anders is als een gewone cross bewees de eerste deelnemer al, door na ongeveer 100 meter te struikelen en languit in het gras terecht te komen. Achteraf hoorde ik van meer valpartijen. Je moet tenslotte met een aangelijnde hond crossen over gras, schelpenpaadjes, ruiterpaden etc. Extra opletten dus. Daarbij moet je ook nog opletten of je op het parcours blijft.

Als je hond een eigen route kiest ...

De hond mag voor en naast je lopen, maar je mag hem niet voorttrekken. Dit resulteerde in een grappig voorval met de loper die voor mij startte. Er werd afgeteld en daar ging hij. Maar ongeveer 50 meter verder zag de hond 'het vrouwtje' en zwenkte scherp naar rechts om daarheen te rennen. De loper was verplicht te volgen. Hij of zij mag de hond niet voorttrekken. Daarna kwam ik aan de start. Tijdens het aftellen begon het te regenen. Nou ja, dat hoort een beetje bij een cross en Bouke vind het heerlijk om in de regen te rennen. We gingen dan ook lekker vlot van start.

Onderweg merk je goed wat de verschillen zijn met een gewone cross. Bouke had al twee uur buiten gelopen, maar nog geen kilometer op weg, of hij moest poepen. Wachten dus. Daarna snel door. Onderweg kom je wandelaars met honden tegen, paard en wagens, officials (een met keffend hondje) etc. Iemand inhalen is lastig, want honden willen elkaar vaak nog even begroeten. Allemaal dingen die normaal heel interessant zijn voor een hond. Ondanks dat je hem niet mee mag trekken, moet hij wel mee blijven lopen. Dus veel praten tegen hem tijdens het lopen. De laatste kilometer merk ik dat het tempo wat minder wordt bij Bouke en doe ik weer enthousiast tegen hem. Dat helpt en we kunnen er nog een laatste sprintje uittrekken, dat staat altijd goed bij de finish. Baasje en hond waren tevreden met een eindtijd van 26.50 minuten over 5 km.

Het was erg leuk om te doen en is zeker voor herhaling vatbaar. Dus na afloop heb ik nog een professionele gordel gekocht om 'handsfree' te kunnen lopen.
Ik kan het iedereen aanraden die het leuk vindt om samen met zijn hond (hard) te lopen. Zo'n combinatie is een prettige afwisseling op de gewone loopjes. Meer weten? Kijk op www.canicrossnederland.nl.

Henk van Dijk

P.S. Bovenstaand interview is uit 2009. Inmiddels heeft Henk met veel plezier al meerdere crossen met Bouke gelopen.